مرگ قبل از مرگ
زندگي ميكنيم براي چه؟
هدف چيست؟
سلوك الي الله..........................................
به دنيا ميايم و عمري ميگذرانيم و ميميريم............................
پاياني كه شروع است ..............
گاه درس ميخوانيم كه به ملاقات خوشبختي برويم.....
گاه كار ميكنيم كه به ملاقات خوشبختي برويم..........
تلاش ميكنيم ...........
همه اينها براي اين است كه زندگي خوبي داشته باشيم و براي مرگ آماده بشويم يعني همان ملاقات بزرگ و اين ملاقاتي سخت است.ملاقاتي همچون رسيدن معشوق به عشقش كه زبان قاصر است..... ما عشق را تجربه ميكنيم تا آماده شويم.....حسي خوب كه بغض دارد،حسي كه نميتوانيم،گريه اي كه ميخندد،شادي كه غم دارد........يك حس عجيب كه از ماوراست.
براي ملاقات با عشقمان چه ها كه نميكنيم.......
فرزندانمان را براي كمال تربيت ميكنيم اما نميدانيم براي چه.....ديگران را براي كمال راهنمايي ميكنيم،اما نميدانيم براي چه؟
انسان يعني اشرف مخلوقات......... حال همين انسان يعني فراموش كار،يعني تكرار.......... گاهي خدا انسان را لعنت ميكند و گاهي خدا انسان را آفرين ميگويد؟
كدام انسان؟ انساني كه در فكر هر ملاقاتي است الا ملاقات با خدا.......... انساني كه شب هنگام معشوقش را به آغوش ميكشد ولي غافل از ياد خداست.........
همه انسان ها ميتوانند سالك باشند؟ ما سالك الي الله آفريده ميشويم ولي بعضي ها قبل از اينكه بميرند سير ميكنند و ميروند ولي بقيه فقط با مرگ سلوكي ميشوند......
سبك زندگي درست براي ما آدميان همان چراغي است كه بر دست هر كسي داده ميشود با اينكه خود نميداند ولي چراغ راه را بر او روشن ميكند،كه آن چراغ اخلاق ماست......
وقتي مقصد معلوم است و فهمش در ما ايجاد شود ديگر ملاقات به مرگ نمي انجامد......
وقتي ما عشقمان را در آغوش داريم ديگر سختي معنايي ندارد........اين همان ملاقات است........
و اين ملاقات ندبه اي ميشود در آغوش معشوق
- سه شنبه ۲۲ اردیبهشت ۹۴ | ۲۳:۰۴
- ۱۴۲ بازديد
- ۰ نظر
فجر*امام زمان ع
ملاقات با خدا